ROLI DHE NDIKIMI I RAMAZANIT NE EDUKIMIN SHPIRTEROR TE NJERIUT

Falënderimet i takojnë Allahut fuqiplotë, për të mirat dhe begatitë e shumta qe na i ka dhënë..
Dëshmojmë se ska zot tjetër që meriton të adhurohet përveq Allahut, të vetmit të pa shoq, dhe se Muhammedi a.s është rob dhe i dërguar i tij, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, familjen, shokët dhe mbi pasuesit e tij deri në ditën e gjykimit..
Lëxues të dashur …

Edhe pse shumë tema i janë kushtuar agjërimit – ketij muaji të bekuar, prapë se prapë nuk i është dhënë haku i merituar , kështuqë kanë mebtur edhe shumë gjëra që është me rëndësi për ti mësuar dhe përmendur…mu përë këtë e zgjodhëm këtë temë:"Ndikimi I Ramazanit ne edukimin shpirtërorë…"
Lexues të nderuar…

Allahu i Madhëruar i krijoi robit e Tij fukara-të varfër dhe nevojtarë, i bëri të varfër për ato gjëra pa të cilat nuk mund të jetojnë e ato janë: nevoja për ushqim, pije, nevoja për epsh dhe pasuri, dhe mu për këtë Allahu xh.sh krijoi tek njeriu deshira për to , duke anuar gjithherë në to, sepse jeta është e pamundur pa këto gjëra, edhepse këto nuk jan qëllimi i ekzistencës, porse vetëm janë në shërbim të njeriut.

Më të vërtetë shumë prej njerëzve, epshet dhe pasionet e tyre i shpiejnë në shkatrrim, sepse ata nxitonë vetem pas dëfrimeve, kështuqë i gjejmë lloje njerëzish që jetojnë vetëm për të ngrënë , për të pirë , për tu shumuar, për të grumbulluar pasuri, për të pasur shumë femijë, dhe për këtë zemrat dhe shpirtrat e tyre janë në gjendje të rëndë…e simos të jenë në gjendëje të rëndë kur ata e kanë ndërruar qëllimin e ekzistences se tyre, duke harruar se Allahu xh.sh njerzëit i krijoi për ta adhuruar ATë (e jo të ipen vetem pas dëfrimit sikur kafshët)… Thotë Allahu xh.sh në ajetin vijues:

(وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ) (سورة الذاريات: 56)
Unë nuk i krijova xhinët dhe njerëzit për tjetër pos që të më adhurojnë.

Andaj realiteti është se kush e ka për qëllim adhurimin e Allahut xh.sh e dinë se ato gjëra qe i cekum më herët : ushqimi, pija... etj, janë si mjete dhe shkaqe që ai të mbetet gjallë, dhe të jetë i përgaditur fizikisht që ta arrij qellimin kryesorë, ta adhurojë, ti përulet plotësisht dhe ti bëjë ibadet Allahut xh.sh ashtu siq Ai na ka mësuar në Kuranin Famëlartë.

Me keqëardhje të madhe e themi se shumë njerëz në këtë botë jetojnë pa një planifikim dhe mendim të qartë: nuk i parashtrojn vetes disa pyetje siq jane:
Përse u krijuam?....ku do të shkohet me ne?....cili është qëllimi i qartë i ardhjes sonë në këtë botë?...dhe qka dëshiron prej nesh Krijuesi ynë?

Këta njerëz fare nuk mendojnë për këto, por nëse e gjejnë veten e tyre se kanë nevojë për uri thojnë: të hamë.

-Nëse epshi i tyre iav kirkon bashkimin me gra thonë të bashkjetojmë, e bashkjetesa tek ta nuk është me rëndesi a është legale apo me anë të te zinasë-prostitucionit...

- Nëse e gjejnë vetën e tyre se kanë dëshirë për pasuri, thojnë: të fitojmë atë , me hallall a me haram( legalisht ose jo!) ska rëndësi...dhe mu për këtë shpirtrat e tyre dobësohen dhe prishren, duke jetuar për hirë të ketyre epsheve...Andaj ky realitet është një pikllim i madh dhe fatkeqësi e vërtete...

Lëxues të ndershëm...

Allahu i Madhëruar është më i Meshirshmi, i obligoi robërit e tij me ibadetet me të mira, në mënyrë që ata të kenë mundësi ta kontrollojnë vetën e tyre, ti pastrojnë zemrat , dhe si mjet të përgjithshëm më të gjitha vetitë e mira që luajnë rol të rëndësishëm në edukimin shpirtërorë, e beri agjërimin e ramazanit...

Shumë dijetarë kanë folur për këtë urtësi të madhe, dhe më në fund kanë konkludeuar: se për ta edukuar njeriu vetën e tij , duhet që ai të shmanget nga dëshira e madhe për ushqim- pije, llafosje(përgojim dhe bartje fjalësh), përzirje e tepërt me njerëz( pa nevojë), duhet të shmanget nga dëshira e madhe për pasuri, nga dëshira e madhe për mardhenie intime, si dhe nga dëshira e madhe për gjumë.

Këto janë gjashtë gjëra me të cilat njeriu gjithherë është i zënë, dhe të cilat e bëjnë që tëre jetën tiav kushtojë atyre....

Mirpo lëxues të nderuar, në ramazan Allahu na obligoi neve qe ta kontrollojmë vetën tonë nga keto epshe dhe deshira, keshtuqë gjatë kohës kur jemi agjërueshum nuk hamë, kur ne jemi të uritur, por këtë e bëjmë në kohë të caktuar, këtë kontroll e bëjmë përshkak bindjes së lartë në Allahun xh.sh, dhe për këtë na u lehësohet që në ramazan gjegjësisht kur jemi agjërueshm që të kryejmë sa ma shumë ibadete që ndoshta jashtë ramazanit është vështirë ti bëjmë ato...

Te marrim shembull:Allahu xh.sh na lehtëson të ulim shiqimin, të mos ndëgjojmë gjëra të pa pëlqyera( muzikë degjeneruese...etj) , të ndalojmë gjuhën nga gibeti(përgojimi), e fjalët e ndyta, na lehtëson kryerjen e namazeve ashtu siq na lehtëson agjërimin...kjo është qudi e madhe në të vërtetë...sepse nefsi-vetja jone dëshiron ti arrij dëshirat e saj, kurse mendja jonë gjithherë e gatshme për ti kontrolluar keto dëshira, duke mbizotëruar ndaj tyre.



lëxues të nderuar...

Allahu az-ze we xhel na urdhëroi me ibadete mesatare, sikurqë është agjërimi, na ndaloi ushqimin, pirjen dhe mardhëniet për një kohë të caktuar, pastaj prap na i lejoj ato në kohë të caktuar...( kështu që agjëruesi asnjherë nuk gjenë vështërsi të madhe të agjërojë).

Andaj Dini i Allahut xh.sh asnjherë nuk na obligoj ne atë qka ne smundim ta kryejmë...lidhur me këtë kemi tregimin ku disa sahabë (shokë të pejgamberit a.s) kur e panë ibadetin e madh që bënte i derguari a.s, si në: agjërim, namaz etj...shkuan aq largë saqë njëri prej tyre tha: unë do te agjëroj pa ndërprerë, tjetri tha: do të falem tërë kohën(pa ndërprerë), dhe i fundit tha nuk do të martohem kurr, mirpo kur i derguari a.s mori vesh për veprimin e tyre tha:

«لكني أصوم وأفطر، وأصلي وأرقد، وأتزوج النساء، فمن رغب عن سنتي فليس مني»
Une agjëroj po edhe ha, falem po edhe pushoj, gjithashtu martohem, kush largohet nga syneti im(tradita ime) , ai nuk është prej meje...( nuk e ka praktikuar traditën time).

Me këtë i dërguari a.s iu bëri të qartë sahabëve se në islam nuk shkohet në ekstrem asnjëherë...pasi që Dini-Feja e Allahut është fe mesatare...
Tani po e cekim një gjë me rëndësi, se ka të atillë që gjatë agjerimit bëjnë disa veprime të urryera, në këtë rast agjërimi i tyre nuk është i plotë, dhe si i tillë nuk arrinë sevapet e duhura...si p.sh ai që e lenë namazain, femra që del gjysmë lakuriqe në rrugë, ose ai që shanë dhe mallkon të trjerët...

Andaj këta janë që e kanë prishur agjerimin me zemrat e tyre edhepse këtë nuk e kanë bërë me gojën e tyre, të tillët e kanë kryer obligimin por pa sevape...
Lidhur me këtë flet hadithi e pejgamberit a.s që thotë...

«رب صائم ليس له من صيامه إلا الجوع والعطش ورب قائم ليس له من قيامه إلا السهر»

Ndodhë që agjëruesi mos të arrijë asgjë nga agjerimi i tij, përveq urisë dhe etjes, dhe ndodhë që namazlija mos të arrijë asgjë nga namazi i tij përpos lodhjes...

Po ashtu edhe në një hadith tjetër pejgamberi a.s thot:
«ليس الصيام من الأكل و الشرب، إنما الصيام من اللغو و الرفث»
Nuk është agjërim vetëm largimi nga ushqimi e pija, por agjërimi i vërtetë ështe të larguarit nga fjalët e ndyta...

Shpresojmë se këto hadithe do të lëjnë gjurmë në zemrat e atyre qe ende nuk e kan kuptuar mirë se si duhet të agjërohet, shpresojmë që ata do të largohen nga fjalet e ndyta ,sharja...etj.

Lëxues të ndershëm:

Agjëruesit i preferohet të shoqerohet me njerëz të edukuar , të prezentoj sipas mundësisë në derse apo programe fetare në xhamia... etj, të shiqojë ose ndëgjojë emisione fetare nëse ka në ndonjë nga programet televizive ose Radio...( të gjitha këto janë në dobi të agjëruesit, që të arrij sevape të mëdha dhe të përfitojë, e të mesojë shumë gjëra që ndoshta si ka ditur më herët).


Ndërsa po në të njetën kohë agjeruesi duhet ti shmanget programeve jo të dobishme që shfaqen ne televizion ose përmes internetit...

Agjeruesi duhet të jetë bujarë duke dhënë sadaka-lëmoshë të varfërve, duke e marrë shembull pejgamberin a.s që me se shumti ishte bujarë në ramazan.
Andaj kërkohet nga ne si agjërues që të jemi sa më shumë solidar, tiu ndihmojmë të varfërve, në këtë muaj ku ma se shumti iav dijmë-besojmë hallin atyre, të gjithë agjëruesit e përjetojnë se si qëndron halli kur të jesh i uritur , andaj të mundohemi tiu ndihmojmë me të gjitha mundesit tona.

Me të vërtetë ka shumë prej nesh që posedojmë rrobe- (tesha) që fare si perdorim, i kemi rezervë, pse mos ta shfryztojmë rastin të iav shperndajmë të varvfërve dhe nevojëtarëve...

Kush ka mundesi le të organizojë ndonjë iftarë për të varfërit...se shperblimi është shumë i madh...pejgamberi a.s thotë:
«مَنْ فَطَّرَ صَائِمًا كَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِهِ غَيْرَ أَنَّهُ لا يَنْقُصُ مِنْ أَجْرِ الصَّائِمِ شَيْئًا»
Kush i jep iftar një agjëruesi e ka shperblimin sa të agjerimit të tij pa i munguar aspak nga shperblimi i agjerimit...

Gjithashtu ata që kanë mundësi për ta kryer umren, le ta bënë këtë, sepse vlera e saj është sa e haxhit poqëse kryhet në ramazan..këtë e dëshmon hadithi i pejgamberit a.s ku thote:
«عمرة في رمضان تعدل حجة»

Një umreh në ramazan është e barabart me një haxh( në sevape).

Ashtu siq u pa deri më tani, agjërimi i ramazanit ndikon drejtëpërsëdrejti në edukimin shpirtror të njeriut apo thënë me shkurtë të besimtarit islam.

Andaj agjëruesi i vërtetë asnjëherë nuk gjenë lodhje dhe vështirësi ti kontrollojë epshet dhe deshirat e tij, si në ramazan po ashtu edhe jashtë tij, sepse ai adabtohet me këtë...

E lusim Allahun e Madhruar të na jep sukses në ato gjëra qe Ai i do dhe që është i knaqur me to….Amin….


E përgaditi: Islam Hasani
Student në magjistraturë, viti 2,
Univerziteti Islam sultan Sherif Ali,
Brunei Darussalam